"Na zdjęciach patrzymy w wieczność" Ryszard Nowosielski Hawa nagila הבה נגילה Radujmy się Hawa nagila הבה נגילה Radujmy się Hawa nagila wenismecha הבה נגילה ונשמחה Radujmy się i cieszmy Hawa neranena הבה נרננה Śpiewajmy Hawa neranena הבה נרננה Śpiewajmy Hawa neranena wenismecha הבה נרננה ונשמחה Śpiewajmy i cieszmy się Uru, uru achim! !עורו, עורו אחים Zbudźcie się, zbudźcie się, bracia! Uru achim belew sameach עורו אחים בלב שמח Zbudźcie się, bracia, z radością w sercach Uru achim, uru achim! !עורו אחים, עורו אחים Zbudźcie się, bracia, zbudźcie się, bracia! Belew sameach בלב שמח Z radością w sercach W uszach brzmią dźwięki żydowskiej muzyki. Żar leje się z nieba, a my stoimy przed figurą św. Urbana w centrum Cieszowy. Pusta przestrzeń wokół przypomina o tym, co odeszło. O tym, czego już nie ma... Zdjęcie bożnicy w Cieszowie znalazło się w jednej z rodzin w nie całkiem jasnych okolicznościach. I przetrwało, będąc niemym świadkiem trudnej i bolesnej historii. Bożnica w Cieszowie została zbudowana w 1753 roku. Znajdowała się przy wjeździe do wsi i była to pierwsza w powiecie lublinieckim synagoga. Obok niej znajdował się dom rabina, będący zarazem szkołą wyznaniową i szopa, w której mieścił się karawan i sprzęt pogrzebowy. Początkowo liczna ludność żydowska z czasem uległa zmniejszeniu. Bożnica stała się niepotrzebna i od 1904 roku zaprzestano odprawiania w niej nabożeństw, z wyjątkiem pogrzebów. Synagoga była świadkiem odzyskania przez Polskę niepodległości, ale jej czas...nie nadszedł. Została zburzona w 1923 roku. Można się zastanawiać, dlaczego w nowej Polsce nie znalazło się dla niej miejsce. Pozostało zdjęcie. I pamięć.