Pomysł realizacji tej propozycji Szkoły Niepodległej zrodził się dość spontanicznie w głowach siódmoklasistów przy okazji pracy nad pierwotnie wybranym zadaniem – Nagranie reportażu lub audycji radiowej związanych z postacią walczącą o niepodległość. W przygotowany przez siebie film o pierwszym prezydencie II Rzeczpospolitej włożyli mnóstwo czasu, energii i starań – zgromadzili różne źródła wiadomości i dokonali selekcji informacji, stworzyli scenariusz, który konsekwentnie realizowali z dbałością o liczne szczegóły i detale (greenscreen, oświetlenie, rekwizyty, charakteryzacja, scenografia, plenery, udźwiękowienie, montaż) składające się produkt końcowy prezentowany widzom. Wobec takiego nakładu pracy, gotowości do dalszych działań, ale i ze względu na wartość edukacyjną projektu, właściwie „grzechem” byłoby niezaprezentowanie go szerszemu gronu publiczności. Sposobem na promocję, a zarazem okazją do kolejnej, wspólnej pracy w sprawdzonym zespole zgranych ludzi, wydawała się właśnie akcja happeningowa. Tym bardziej, że temat okoliczności śmierci prezydenta Gabriela Narutowicza, wydawał się być stworzonym do tej formy wyrazu. Dodatkowo na potrzeby happeningu Śmierć prezydenta opracowane zostało wydanie specjalne Mazowsza 24. Autorzy zawartych w nim artykułów przedstawili okoliczności zbrodni w Zachęcie i sylwetki głównych bohaterów tragedii – ofiary i sprawcy. Kalendarz niestety nie był przychylny dla naszych planów zorganizowania happeningu dokładnie w rocznicę śmierci Gabriela Narutowicza (16 grudnia w tym roku wypadł w niedzielę). Wobec „siły wyższej” zadanie zrealizowaliśmy kolejnego dnia. Punktualnie o 11.30, podczas dużej przerwy, grupa gazeciarzy z torbami wypchanymi wydaniem specjalnym Mazowsza 24 rozpoczęła nasz happening. Rozdając przypadkowym osobom gazety, głośnymi okrzykami informowali o newsie dnia i zachęcali do obejrzenia telewizyjnego wydania specjalnego Mazowsza 24, zaplanowanego na g.12.00. Ze swojego zadania wzbudzenia zainteresowania wywiązali się znakomicie. Tempo dystrybucji gazet było tak duże, że „operator kamery” miał poważne problemy z nadążeniem. Co ważniejsze, o oznaczonej godzinie w szkolnej świetlicy zebrała się spora grupa (głównie uczniów klas 7 i 8) zainteresowanych szczegółami tak niecodziennego i poruszającego wydarzenia. Najlepszą recenzją pracy szkolnych filmowców, była niewymuszona uwaga z jaką ich koledzy obejrzeli program TV Mazowsze 24. Oczywiście, były po projekcji również żartobliwe komentarze, ale stanowiły nieco zakamuflowaną formę uznania dla pomysłu i sposobu jego realizacji. Dla nauczycieli historii wyznacznikiem powodzenia akcji były późniejsze pytania i prośby uczniów o wyjaśnienie pewnych detali informacji zawartych w filmie. Cel happeningu - zainteresowanie uczniów wydarzeniami związanymi z budową państwowości polskiej, został zatem osiągnięty.